De Brockes-Passion kan beschouwd worden als archetype van het passie-oratorium in Duitsland. Het diende als model en inspiratiebron voor latere meesterwerken en kende een ononderbroken populariteit in de 18e eeuw met maar liefst 11 componisten, waaronder Handel en Telemann, die deze tekst gebruikten. De prachtige versie van Reinhard Keiser (1674-1739) is de eerste en bovendien uiterst getrouw aan de kracht van de retoriek en de ontzettend rijke veranderingen aan affecten in de tekst van de dichter. In de geschiedenis van de Duitse literatuur staat Bartholt Heinrich Brockes (1680-1747) vooral bekend voor zijn baanbrekende inbreng in het tweede kwartaal van de 18e eeuw. In 1712, het jaar van de eerste voorstelling van de Brockes-Passion, werd Keiser, medeburger van Brockes in Hamburg, al erkend als de belangrijkste operacomponist in Duitsland – en volgens sommigen zelfs in Europa. Als twee geniale geesten zich toeleggen op een gezamenlijk werk, is het resultaat ongetwijfeld spectaculair. De driehonderd jaar na het eerste optreden rechtvaardigt een late maar niettemin groots eerbetoon, hier gepresenteerd door de zangers van Vox Luminis en de instrumentalisten van Les Muffatti.

“The overall performance is conducted with ideal rhetorical solemnity and dramatic intensity by Peter Van Heyghen.”

—Gramophone

“En toch broeit er onder de oppervlakte nog iets anders: ongebreideld enthousiasme en oprechte musiceervreugde -wat meer ontroert dan wat dan ook.”

—De Standaard

“Les voix de Vox Luminis et les instruments des Muffatti se montrent comme à l’accoutumée parfaits.”

—Choc Classica