Deze opname presenteert twee Oostenrijkse requiems die geheel verschillen op vlak van karakter. Johann Joseph Fux schreef zijn Requiem in 1720 voor de begrafenis van Eleonora von Neuburg, weduwe van de Heilige Romeinse keizer Leopold II. Fux is een muzikant die bekend staat om zijn theoretische bedrevenheid, maar wat hier opvalt, is de kwaliteit van de meerstemmigheid in combinatie met een zeer rijke instrumentatie bestaande uit hoorns, trombones en fagot bovenop de violen die concertante interventies maken. Dit requiem werd herhaaldelijk voor officiële plechtigheden gebracht, ook voor de begrafenis van Karl VI in 1740. Johann Caspar Kerlls versie is daarentegen eerder intimistisch van aard. Zoals aangegeven in het voorwoord, werd deze dodenmis geschreven «voor de vrede van mijn ziel». Het is geschreven voor een ensemble van vijf stemmen, ondersteund door een strijkkwartet. De stijl is eerder archaïsch, maar het is duidelijk dat de intensiteit aan emoties terugslaat op de muziek van zijn Romeinse meester Giacomo Carissimi. In samenwerking met L’Achéron en Scorpio Collectief.

“Vox Luminis’s consummate mastery of polyphonic textures, plangent sonorities and contoured phrasing is profoundly beautiful” “The refinement of Vox Luminis is never anything less than sublime”

—Gramophone
 
 

“The excellent vocal ensemble Vox Luminis goes from strength to strength with its deftly inflected, pure, rather un-English singing.”

—The Guardian
 
 

“No questioning the evidence here of the outstanding quality of Vox Luminis…the sound is immaculate, capturing the sense of space the venues offer but with detail never obscured.”

—Early Music Today